De nummer 1 tip voor een overlegscheiding!

Wie wil het nu niet? Na een scheiding nog samen naar verjaardagen kunnen gaan, samen uitjes plannen met jullie kind en zo nu en dan verhalen met elkaar delen, over de fijne oude tijd. Jullie relatie zal na de scheiding nooit meer hetzelfde zijn, maar veel scheidingen veranderen in grote ruzies en in woordenwisselingen. Dit is natuurlijk voor niemand leuk en zeker niet voor jullie kind. Uit onderzoek blijkt dat 16.000 Nederlandse kinderen last hebben van de scheiding. Een voorbeeld van zo een kind is Suzanne.

Suzanne was elf toen haar ouders uit elkaar zijn gegaan. Daarvoor heb ik hun nooit ruzie zien maken vertelt ze. Het was dus best wel een schok en ik zat er heel erg mee.

Mijn vader ging ergens anders wonen, mijn zusje en ik bleven bij mijn moeder. Ieder weekend gingen we een avond, nacht en dag naar mijn vader en soms op woensdagmiddag. Eerst ging dat nog best goed, ook al was het wel raar. Maar toen begon mijn vader steeds meer te mopperen op mijn moeder. Ze deed dit niet goed en dat niet goed. Hij zei dat ze al zijn geld afpakte. Dat was niet leuk. Mijn moeder was boos dat mijn vader ons te laat terug bracht en dat hij onze kleren niet waste, maar ons een zak met vuile was mee gaf. Als we dan door hem naar mijn moeder teruggebracht werden, maakten ze steeds meer ruzie. Eerst over mijn zusje en mij, toen over het huis, toen over de advocaat en uiteindelijk weer over mijn zusje en mij. Het was om gek van te worden.

Inmiddels zijn we ruim twee jaar verder. Het is nog steeds niet opgelost. Toen ik twaalf werd zei mijn moeder dat ik nu eindelijk mocht kiezen en dat het dan allemaal zou ophouden. Ik mocht mijn verhaal vertellen aan de rechter. Dat vond ik heel spannend. Maar het leverde niets op. Ik woon nog steeds bij mijn moeder en moet nog steeds naar mijn vader. Maar eigenlijk wil ik dat niet meer. Het zorgt elke keer voor zoveel gedoe en ruzie. Het is ook nergens meer gezellig. Mijn vader heeft ook nog de kinderbescherming gebeld en de jeugdzorg. De jeugdzorg heeft hulp aangeboden. Dat hielp alleen als ze er waren. Daarna begon mama toch weer te schreeuwen. Ook had ik niet het idee dat mijn ouders luisterden naar wat ik wil.

Ik word er gek van. Ik kan me niet meer concentreren op school, mijn cijfers zijn minder goed dan ze waren. Ik ben ook een keer weggelopen omdat ik het allemaal niet meer aan kon. Mijn vader en moeder waren allebei wel geschrokken, maar daarna werden ze boos op elkaar. Binnenkort moeten we weer naar de rechter, alweer over de omgang. Wat kan ik doen om dit te laten stoppen? Wat zijn mijn rechten? Wie kan mij helpen? Ik wil rust."

Er zijn ontzettend veel van dit soort heftige verhalen bekend. Wanneer je kinderen hebt wil je dit soort situaties natuurlijk koste wat het kost voorkomen. Maar hoe dan? Hoe kan je toch je emoties uiten, zonder dat je scheiding in een vechtscheiding verandert?
Gelukkig is hier ontzettend veel over geschreven. Van blogs tot rapporten, verhalen van mediators en van de kinderonbutsman. Er is één tip die terugkomt in al deze blogs, rapporten en verhalen wat het meeste impact zal hebben om een scheiding goed te laten verlopen.

Zeg sorry
Sorry zeggen is erg lastig. Het voelt alsof je toegeeft dat je tekort komt. Toch kan het maken van oprechte excuses een krachtig wapen zijn. Het geeft je de mogelijkheid om je nederig te voelen, je kwetsbaar op te stellen zonder je te schamen. En dat draagt weer bij aan betere relaties, met jezelf en met je naaste.
Dus excuses aanbieden is een van de krachtigste wapens om ervoor te zorgen dat je op een positieve manier uit elkaar gaat. Maar naast een goede manier om excuses aan te bieden is er ook een verkeerde manier om dat te doen. Bijvoorbeeld wanneer je achter de excuses een maar toevoegt.

Sorry, maar
Wanneer je ergens van wordt beschuldigd ben je geneigd om je excuses zó te verwoorden dat de schuld van de eigen fout toch bij een ander komt te liggen. Jezelf ontschuldigen wordt dat genoemd. Een normale maar desastreuze aanpak. Dit doe je door sorry, maar te zeggen. Wanneer er een ‘maar’ achter de sorry wordt geplakt is het eigenlijk al te laat. Wat er dan namelijk gebeurt, is dat de ruimte die normaal gesproken na een excuses ontstaat, om begrip voor elkaar te krijgen en het gesprek echt aan te gaan, direct gevuld wordt met een cynisch wijzende vinger. De deur naar vredige verzoening is dan al snel weer dichtgeslagen.

Sorry, sorry, sorry
Naast dat de sorry, maar geen effectieve variant is van je excuses aanbieden is er nog een manier van excuses aanbieden die je zeker wil vermijden. Dit is misschien wel de meest herkenbare – en meest gehate – variant. Door te pas en te onpas sorry te zeggen, hierdoor haal je de waarde weg van de echte sorry’s.

Daarom is het van belang om je telkens bewust te zijn waarvoor en wanneer je sorry zegt. Dit is een mooie manier om mindful met ieder gesprek dat je hebt om te gaan en tegelijkertijd een goede manier van zelfreflectie. Juist door een sorry te onderdrukken wanneer het niet echt nodig is, kan dat je uiteindelijk krachtiger, oprechter en kalmer laten voelen.

Dus zeg sorry wanneer het op zijn plaats is en wees na die sorry gewoon stil, laat het bezinken.

En natuurlijk snappen wij ook dat het niet zo makkelijk is als het nu klinkt. Uw mediator helpt u tijdens de gesprekken daarom niet alleen door wat er speelt op te lossen, maar ook om dat duurzaam te doen door te zorgen dat u echt met elkaar in gesprek gaat. En dan zult u zien dat het wederzijdse excuus er komt op het juiste moment en voor ieders aandeel in datgene wat er gebeurd is!

Klik hier voor uw mediator

Eerdere blogs

Uw mediator laat de mediation gestructureerd plaatsvinden en doorloopt daarbij 7 fasen.
Hij praat daar niet over maar zorgt op die wijze wel dat er een grote kans is dat uw mediation slaagt. Toch heeft de mediator voor deze 7 fasen doorgaans maar 3 tot 4 gesprekken nodig om ervoor te zorgen dat de deelnemers met elkaar tot een uitkomst komen. U leest het goed, de mediator bedenkt geen uitkomst en stelt ook geen uitkomst voor. Hij zorgt dat de deelnemrs die uitkomst, de oplossing voor wat er speelt, samen vinden. Daardoor zult u achter de uitkomst staan en is de kans het grootst dat deze ook wordt uitgevoerd.

De volgorde is daarbij van groot belang. Voorwaarde om een volgende stap te kunnen zetten is het volledig doorlopen van de fase daarvoor. Uw mediatior zet zijn gespreks- en interventietechnieken in die hij tijdens opleiding geleerd en ruime ervaring heeft opgedaan. Vaardigheden als actief luisteren naar cliënten komen vanzelfsprekend in iedere fase terug.

Voorbereidingsfase
In de voorbereidingsfase maakt de mediator kennis met de deelnemers. Hij stuurt de mediationovereenkomst, het mediationreglement, de gedragsregels en de AVG verklaring alvast aan hen toe. Ook denkt de mediator na over de aanpak voor het eerste gesprek. Tijdens het kosteloos en vrijblijvend informatiegeprek heeft de mediator een eerste beeld gelregen van wat er speelt en hoe eenieder er in staat. Op basis daarvan kiest hij zijn aanpak.

Openingsfase
Waar gaat het eigenlijk om? Wat brengt u aan tafel? De mediator laat u mogelijk vanuit verschillende invalshoeken meerdere malen uitleggen wat er precies aan de hand is. Achter ieder conflict gaat namelijk vaak een heel ander conflict schuil. Er zijn vrijwel altijd diepere lagen. Het kan zo maar gebeuren dat deelnemer A, na een poging om het conflict uit te leggen, te horen kreeg van deelnemer B dat deze nu pas echt begrijpt waarom er een conflict is ontstaan. De diepere achtergrond werd nu pas duidelijk. De mediator zorgt er dus voor dat niets onbesproken blijft end de diepere lagen boven water komen. Hij faciliteert dit proces door actief te luisteren, verder door te vragen en de juiste interventies, op het juiste moment, toe te passen.

De mediator gaat niet met u opzoek naar de waarheid. Dat doet een rechter en deze toetst dat aan juridische kaders waarna een uitspraak volgt. U heeft ieder een eigen waarheid, dat is uw waarheid en die mag er zijn. U kijkt als deelnemers ieder anders aan tegen wat er speelt en krijgt de gelegenheid uw kant van de medaille te belichten. Wanneer alle deelnemers die gelegenheid krijgen en ook echt naar elkaar luisteren, is de kans groot dat er ook begrip en respect kan ontstaan voor de zienswijze van de andere(n). Wat maakt dat die zienswijze zo ontstaan is?

Bij de start van het mediationtraject wordt de mediationovereenkomst en randvoorwaarden stap voor stap doorgenomen, zodat er een succesvolle mediation ontstaat.
De inspanningsverplichting om een bijdrage hieraan te leveren geldt voor iedere deelnemer, maar ook de geheimhouding en de rol van de mediator. Iedereen tekent hiervoor. Ieder dient zich te houden aan de afspraken die gemaakt worden, maar je schept met deze opening van de mediation bovenal een veilige omgeving en een vertrouwenwekkend en professioneel mediationklimaat. Het is van groot belang dat ieder bereid is, zich vrij voelt en open is te spreken over datgene dat hen aan tafel heeft gebracht.

Mediation is op zoek gaan naar oplossingen met respect voor wederzijdse belangen. Juridisering wordt daarbij dus vermeden. Voor de juridische aspecten adviseert de mediator u om experts te consulteren. Dat kan bijvoorbeeld een advocaat, een financieel adviseur, fiscalist of notaris zijn.

Exploratiefase
Het topje van de ijsberg is u wel bekend. U weet waarschijlijk dat maar 15% boven water uitsteekt. Daarover wordt door mensen van nature gesproken bij conflicten. De resterende 85% moet boven water komen en de mediator begeleidt u daarbij.

De mediator zal actief luisteren, doorvragen, parafraseren, samenvatten etc. Alle benodigde interventies zal hij inzetten. Het doel is niet zozeer dat hij u begrijpt, maar dat u elkaar beter begrijpt. Alleen dan kan de volgende stap worden gezet. Het met elkaar eens is op zichzelf geen vereiste, maar respect voor elkaars opvattingen is wel van groot belang.

Draai- en Categorisatiefase
Als alles wat de deelnemers ter tafel hebben gebracht besproken is en er zijn geen nieuwe onderwerpen meer, dan gaat de mediation over naar de volgende fase.

Samen met de deelnemers stelt de mediator een lijst op van hun belangen, wensen en behoeften waarover onderhandeld zal gaan worden. De uitdaging daarbij is te voorkomen dat u direct die onderhandeling in wilt gaan. Het gaat er in deze fase uitsluitend om dat alles waarover moet worden onderhandeld geïnventariseerd wordt en op een lijst wordt gezet. Dit noemen we de onderhandelingsagenda.

Onderhandelingsfase
in deze fase wordt de onderhandelingsagenda onderwerp voor onderwerp besproken. De mediator bepaalt daarbij de volgorde en geeft u de gelegenheid om over ieder onderwerp met elkaar in gesprek te gaan.

Het is daarbij van groot belang dat u beide voorstellen doet in wederzijds belang, want alleen dan kunt u het hoogste resultaat bereiken. Immers, als u alleen voor uw eigen belang gaat, dan zal de samenwerking met de andere deelnemer al snel stoppen. Wanneer u over en weer ook aan elkaars belangen denkt, dan zal de samenwerking steeds beter verlopen en is de kans dus groot om een optimaal resultaat te behalen.

Afrondingsfase
In de afrondingsfase gaat de mediator met u samen alles nog eens langs om te controloren of hij alles goed begrepen heeft. De gemaakte afspraken legt de mediator vervolgens vast in een vastellingsovereenkomst. De mediator wil er zeker van zijn dat hij dat volledig en juist vaslegt.

Afsluitingsfase
U heeft samen de input voor de vaststellingsovereenkomst geleverd. Daardoor wordt de inhoud echt van uzelf en is de kans het grootst dat u de afspraken ook zal nakomen. U heeft zelf kunnen beschikken over uw lot en dat is natuurlijk altijd beter dan dat lot in handen van een rechter te leggen. Compliment voor wat u bereikt heeft!

Nadat de vaststellingsovereenkomst door de deelnemers in principe akkoord is bevonden, krijgt u de gelegenheid om de inhoud met een externe deskundigen te bespreken en te laten adviseren. Dit noemt men ook wel informed consent. U moet er echt van overtuigd dat u uw handtekening zet onder een overeenkomst waar u volledig achterstaat.

Als laatste volgt er een tekensessie en komt het mediationtraject tot afronding.

Nationale Hypotheek Garantie (NHG) en scheiding

Overname eigen woning en Nationale Hypotheek Garantie (NHG)

Neemt een van u beiden de eigen woning over, dan moet diegene de ander uitkopen. In de huidige markt is er al snel sprake van een flinke overwaarde en zal er sprake zijn van een aanvullende hypotheek om de ander uit te kopen. De regels hiervoor zijn aangescherpt en dat maakt het niet eenvoudig om deze aanvullende hypotheek te krijgen. Heeft u een NHG hypotheek, dan is het wat eenvoudiger doordat NHG de regels versoepeld heeft. Er wordt niet uitgegaan van de reguliere inkomsten/lasten toets waarbij er +/- 30% van het inkomen besteedt mag worden aan de woonlasten, maar met de beheertoets. Hier gaat men uit van de werkelijke lasten die u maandelijks kwijt bent in de nieuwe situatie en of u deze kunt dragen. Informeer bij uw hypotheekadviseur wat hierin voor u de mogelijkheden zijn.  Ook kunt u voor de NHG voorwaarden terecht op https://www.nhg.nl/Consument/Wat-is-NHG

Restschuld en NHG

Heeft u een woning met een NHG financiering en u verkoopt deze met een restschuld (ook wel onderwaarde genoemd), dan kan uw geldverstrekker dit verlies mogelijk indienen bij NHG. Dit kan betekenen dat deze restschuld kwijtgescholden wordt, maar daarvoor moet u wel aan de volgende voorwaarden voldoen:

U heeft de woning noodgedwongen verkocht, omdat u de hypotheek niet meer kon betalen vanwege:

• Relatiebreuk, overlijden van uw partner, niet verwijtbare werkloosheid of arbeidsongeschiktheid;
• De woning is onderhands verkocht;
• Er is geen schade of achterstallig onderhoud, dat negatieve invloed heeft op de waarde van de woning én;
• U heeft volledige medewerking verleend ter vermijding of beperking van het verlies;
• U bent niet vrijwillig extra financiële verplichtingen aangegaan.

Voor meer informatie verwijzen wij u graag naar de website van NHG https://www.nhg.nl/Consument/Verkoop-met-verlies-en-BKR-registratie.

Komt u niet in aanmerking voor kwijtschelding? Overleg dan met de geldverstrekker hoe u deze schuld kunt aflossen.

Einde relatie/huwelijk en NHG 

Als u na beëindiging van uw relatie/huwelijk noodgedwongen de eigen woning moet verkopen met een restschuld, dan is het mogelijk dat deze restschuld kwijtgescholden wordt.
Het is daarbij wel van belang dat u van tevoren daarover met uw geldverstrekker contact hebt ogenomen en alle mogelijkheden heeft doorgenomen om te proberen de woning te kunnen behouden. Als daaruit blijkt dat dit voor u niet mogelijk is, dan kunt u toestemming krijgen om de woning te verkopen. Daarbij zijn er nog wel de volgende aanvullende voorwaarden vanuit de NHG:

• Neem altijd contact op met uw geldverstrekker of tussenpersoon voor advies.
• Verschaf uw geldverstrekker of tussenpersoon inzicht in uw actuele inkomen en/of vermogen.

Met deze gegevens maakt de geldverstrekker een beheertoets. Deze bepaalt of u of uw
ex-partner in de woning kan blijven wonen.

• Vraag om een uitdraai van de beheertoets. Zo kunt u controleren of de geldverstrekker is uitgegaan van de juiste gegevens. Kloppen deze niet? Geef dan alsnog de juiste gegevens door.

Wanneer de toets aangeeft dat woningbehoud niet mogelijk is, moet de geldverstrekker in samenspraak met NHG onderzoeken of er andere mogelijkheden zijn om de woning toch te behouden

Zijn er echt geen mogelijkheden voor woningbehoud, dan krijgt u toestemming om de woning te verkopen. Zorg dat u hiervan een schriftelijk bewijs krijgt.

Waneer is er sprake van ouderverstoting?
In het geval dat ex-partners niet goed uit elkaar zijn gegaan en er zijn minderjarige kinderen bij betrokken, dan kan ouderverstoting ontstaan. Een kind wordt bewust of onbewust door een van de ouders beïnvloed door negatief te zijn over de andere ouder met als uiterste gevolg dat het kind die andere ouder niet meer wil zien. Er kan zich dan bij het kind Parental Alienation Syndrome (PAS) ontwikkelen. Dit is kindermishandeling en het kind kan hier zijn/haar hele leven last van houden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan angsten, depressie, een laag zelfbeeld, een identiteitscrisis of alcohol- en drugsmisbruik.

 Vaak ontstaat ouderverstoting subtiel en duurt het even voordat je het herkent. Het is van groot belang om zo snel mogelijk actie te ondernemen als duidelijk is dat hier sprake van is.

De kenmerken:

• Ten tijde van het huwelijk of samenwoning van de ouders was de band van het kind goed met de ouder die verstoten is, maar het kind wil deze ouder nu niet meer zien zonder dat hij/zij daar zelf goede argumenten voor heeft. 
• Er wordt door een van de ouders negatief gesproken over de andere ouder en deelt dit met het kind of kinderen. Desbetreffende ouder praat disrespectvol over de andere ouder en ziet degene ook als minderwaardig, waarbij de tekortkomingen worden overdreven.
• Het kind woont hoofdzakelijk bij deze ouder waardoor er veel controle is en deze ouder grotendeels alles bepaald. Vaak wordt de omgangsregeling in de wind geslagen door deze ouder en besluit degene om het kind niet meer naar de andere ouder te laten gaan. Hierbij worden allerlei smoesjes of excuses gebruikt om het kind niet te laten gaan zoals ziekmelding, overnachten bij vriendje/vriendinnetje of dat het kind geen zin heeft.
• Het kind zelf praat negatief over de verstoten ouder en heeft daar geen duidelijke uitleg bij. Meestal worden onbelangrijke argumenten gebruikt om geen contact meer te hoeven hebben.

Wat zijn de mogelijkheden tegen ouderverstoting?
Als het gaat om een milde vorm van ouderverstoting, dan komt het kind nog bij de verstoten ouder. Het is dan van belang om met hulp van een professional de omgangsregeling door te nemen en ervoor te zorgen dat de ene ouder de andere ouder als gelijkwaardig gaat behandelen en beide gaan inzien dat hun gedrag ten opzichte van elkaar van grote invloed is op het kind met mogelijk grote gevolgen in de toekomst. Een mediator of Jeugdzorg kan u hierbij van dienst zijn.

In het ergste geval is er helemaal geen contact meer tussen het kind en de verstoten ouder. Des te langer deze situatie voorduurt, des te lastiger is het om het contact te herstellen en is het van groot belang om zo spoedig mogelijk actie te ondernemen. Dit kan als volgt:

• De verstoten ouder laat schriftelijk (als bewijsstuk) weten aan de andere ouder dat hij/zij het niet eens is met de eenzijdige aanpassing of stopzetting van de omgangsregeling met daarbij het verzoek de omgangsregeling te continueren.
• Ga samen om tafel, met of zonder hulp van een proffesional. om het hierover te hebben zonder het kind hierin te betrekken.
• Lukt het niet samen om het hier over eens te worden, dan zal het noodzakelijk zijn om een advocaat in te zetten om u bij te staan. Er zal een spoedprocedure aangevraagd worden om naleving van de omgangsregeling af te dwingen met een mogelijke dwangsom als deze ouder de omgangsregeling niet nakomt. Binnen 6 weken wordt dit kort geding het in behandeling genomen door de rechtbank.

Er is sprake van onnatuurlijk gedrag bij het kind als hij/zij aangeeft niet meer naar de verstoten ouder te willen. Van nature is het kind geneigd om naar beide ouders te willen gaan en is de liefde voor beide ouders even groot. Het kind zit in een loyaliteitsconflict en is geneigd om mee te bewegen met de ouder die controle heeft.

Ook voor de verstoten ouder is het een heel zware periode wat gepaard gaat met woede en frustratie. Hij/zij voelt zich onzeker en weet niet goed met deze situatie om te gaan. Moet ik het kind juist meer ruimte geven of juist niet?

In elk geval moet de verstoten ouder positief en rustig blijven naar he kind. Praat erover met familie en vrienden en weet dat het kind onvoorwaardelijk van je blijft houden. Door beïnvloeding van de andere ouder is er een nieuwe waarheid in het hoofd van het kind ontstaan en is het kind zelf vaak bang om contact op te nemen of zijn/haar eigen mening te ventileren.

Het devies is: 'Geef nooit op!'. Blijf contact zoeken met het kind.

Als er geen actie wordt ondernomen dan kan er bij het kind PAS ontwikkelen met levenslange gevolgen vandien zoals hierboven beschreven. 

Hulp
Bent u een verstoten ouder of denk je dat er hiervan sprake is, neem dan contact op met de huisarts, Veilg thuis of Jeugdzorg. Voor psychologische hulp kunt u ook contact opnemen met 113.

Onthoudt dat het een grondrecht dat het kind recht heeft op omgang met beide ouders!